Vroeger op school had je voor het maken van een boekenlijst het liefst wat dunne boekjes. Want die had je snel uit en ze hadden mogelijk een inhoud die te behappen was. Maar dunne boekjes hebben soms veel inhoud...
In die categorie - dunne boekjes met een dikke inhoud - valt zeker 'Je keek te ver' door Marjoleine de Vos. Het zijn 71 bladzijden in een handzaam formaat. Mooi gebonden. Die van mij had helaas een aantal kreukelige bladzijden - maar daar lees ik wel overheen. Uitgegeven door Van Oorschot in Amsterdam.
Het is een filosofisch boekje met onder anderen gedachten over het geheugen in het landschap, over wandelen en over je eigen nietigheid.
Dat wandelen sprak mij extra aan want het gaat om, voor mij, bekend terrein. En wandelen past sowieso bij mij. Er zit ook een met de hand getekend kaartje in het boekje maar het is geen routebeschrijving.
Ik zeg geregeld dat ik ga wandelen om mijn hoofd leeg te maken. Vaak is dat onzin omdat mijn zintuigen nauwelijks letten op wat om mij heen aan de hand is en mijn gedachten ver weg zijn. Maar als je dan toch echt je naaste omgeving in zijn schoonheid en lelijkheid tot je door laat dringen dan is wandelen als het leven zelf.