Dag 31. De hoofdstad

16 april Edinburgh 12 km


Vandaag ben ik gaan lopen naar het centrum van Edinburgh. Vanaf de camping op het landgoed Mortonhall is het 6,5 kilometer. 

Erg veel klimmen. Het eerste gebouw dat in beeld kwam was The Royal Observatory boven op de hoogste heuvel van mijn route. 
"Hoe dichter bij de sterren hoe beter is het zicht!" zullen de astronomen hebben gedacht. 
De skyline van de stad is hier goed te zien. Klik voor een vergroting. 
 
Daarna de afdaling naar de stad zelf. Erg druk allemaal in de binnenstad. 
De Greyfriars Kirk was gelukkig redelijk rustig. Het gebouw is zelf geen architectonisch hoogstandje maar het speelt een belangrijke rol in Schotland en daarbuiten. 
Vooraan staat het beeld van Bobby, de hond die veertien jaar trouw de wacht hield bij het graf van zijn baasje. 
 
De kerk is uit 1620 en gebouwd op de resten van een klooster, vandaar de naam. Het is beroemd geworden omdat hier The National Covenant hier is getekend in 1638. Via dat document maakte de Schotse protestantse kerk zich zelfstandig en legden ze geloofszaken vast. 

In deze kerk is veel later na een brand (in 1845) een kleine revolutie begonnen. 
De kerk was altijd heel streng en strikt. De diensten waren saai met lange preken en gebeden. Het zingen ging heel kaal - zonder versiering en zonder muziek. 

De brand gaf de voorganger van die kerk ideeën om dingen te veranderen. Hij bracht voor het eerst gebrandschilderde ramen in een protestantse Schotse kerk. En een orgel! Hij liet voor het eerst iedereen staan bij het zingen en knielen bij het bidden. Er werden niet alleen psalmen gezongen maar nu ook andere liederen. 
Het landelijke kerkbestuur wilde op hem tuchtrecht toepassen vanwege al deze frivoliteiten maar de voorganger werd ziek waardoor men daar nooit aan toe is gekomen. 
Inmiddels waren steeds meer kerken meegegaan in deze veranderingen en is het nu gewoon geworden. 

Een "gebedsboom" waarin mensen hun gebeden ophangen. 

De Britten zijn, of waren, gek op monumenten. Dat viel me nu ook weer op. Veel beelden vooral van bekende Schotten:

Wellington (geen Schot, geboren in Ierland) 

Livingstone. 

Adam Smith. 

Helemaal over de top is het monument voor de schrijver Sir Walter Scott. Een 61 meter hoge toren, die je in kleine groepen ook kan beklimmen.
 

Het beeld van de schrijver valt een beetje klein uit vergeleken met de toren zelf. 
Overigens is hij bepaald niet onbelangrijk voor het romantische beeld dat wij van Schotland en de Schotten hebben. 

Tenslotte nog wat andere foto's -

Je mocht met deze uil op de foto. De opbrengsten waren voor de Schotse Natuurmonumenten 

Op de zijkant van een bus

Klik hier voor de volgende dag.
Klik hier om terug te gaan naar de eerste dag van deze tocht.