25 mei New Luce - Castle Loch 24 km
Mijn plan was om vandaag flink kilometers te lopen richting Whithorn maar bijna ging alles anders. Daarover straks meer.
Vanaf mijn wildkampeerplek was het maar een paar honderd meter naar het piepkleine winkeltje van New Luce. De zaak was nog niet open. Een dame die haar hond uitliet vertelde dat de eigenaar zo zou komen in zijn zwarte auto.
Ze vertelde dat inwoners van het dorpje het gesloten hotel hebben gekocht om te verbouwen en gezamenlijk te gaan runnen.
New Luce is rijk geworden door geld van het windpark. Er is ook nog een school vlakbij - geen last van vergrijzing blijkbaar.
Er kwam een zwarte Jaguar aanrijden, de eigenaar van het winkeltje. Goeie handel blijkbaar.
Pinnen lukte niet (daarover later meer) maar gelukkig had ik wat ponden bij me. Veel was er ook niet te krijgen maar de dame met het hondje had al gezegd dat de winkel in Glenluce veel groter was.
Dat komt mooi uit want daar loop ik langs. Mijn voorraad voedsel moet wel aangevuld worden want de laatste supermarkt was bijna een week geleden.
Vlak voor Glenluce kwam ik bij Glenluce Abbey. Helaas was het niet open vanwege vallende stenen. Erg jammer want deze ruïnes zijn bijzonder.
Hier is de beroemde Schotse koning Robert the Bruce geweest in 1329 toen hij ook op weg was naar Whithorn. Koning James IV is hier twee keer geweest op weg naar Ninian's graf in Whithorn.
De reformatie was in 1560 het einde van het kloosterleven.
Een eind verder eindigde de Whithorn Way plotseling in brandnetels en schrikdraad.
Ik moest via de gewone weg naar Glenluce. Best wel een omweg.
De Whithorn Way is sowieso geregeld van een matige kwaliteit. Vaak slechte of geen aanwijzingen onderweg. Blokkades door gesloten hekken en wandelen in de berm van een drukke weg helpen ook niet mee.
In Glenluce bleek ik in de supermarkt niet te kunnen pinnen door een regionale internetstoring. Deze storing duurde al dagen. Omdat de dichtstbijzijnde werkende pinapparaat in Stranraer zou zijn besloot ik mijn wandeling af te breken en de bus te nemen naar die stad in het westen. Terwijl ik bij de bushalte stond zag ik dat de storingsdienst bij de winkel stond. De poster met de storing was weg!
Over een kwartiertje zou de bus komen - ik besloot snel te kijken of ik nu wel kon shoppen.
Ja! Ik hoef mijn wandeling niet af te breken, dat scheelde niet veel...
Meteen ging daarna alles beter. De zon ging schijnen, de uitzichten waren weer geweldig.
Alleen had ik vergeten om de waterflessen bij de vullen. Ik wilde vanavond pasta maken, dat is lastig zonder water. Inmiddels was ik weer in onbewoond gebied terecht gekomen.
In die wildernis vroeg ik aan een groepje houthakkers of zij water voor me hadden
Ik kreeg een hele fles cadeau!
Vlak daarna werd mijn route een modderpoel - het kan niet allemaal meezitten...
Nu staat mij tentje op een soort steppe verscholen achter een bremstruik.
Morgen ga ik naar een echte camping aan de kust. Daar wil ik een paar dagen blijven.
*
Klik hier voor de volgende dag.
Klik hier om terug te gaan naar de eerste dag van deze tocht.