30 mei Port William - Isle of Whithorn 21 km gelopen
Sticky Toffee Pudding
Vanmorgen was ik (na de wekker) nog half aan het slapen toen de overbuurman me een broodje en een warme mok koffie bracht. Heel vriendelijk en erg lekker!
Na het inpakken en voor vertrek gaf hij mij de zegen mee. Zijn vrouw gaf me een handgeschreven briefje mee om onderweg te lezen.
Daarna ging ik echt op pad. Via een voetpad klom ik naar de Whithorn Way.
Een eind verder zag ik op een heuvel een "standing stone" en besloot deze van dichtbij te bekijken. Naast die staande steen lagen ook twee plat in het gras.
Vlakbij stond een bordje met de vraag om foto's te maken van de liggende stenen en die te mailen naar Historic Scotland. Meteen gedaan, zo onderzoeken ze de groei van mossen en korstmossen op de monumenten in Schotland.
Dergelijke stenen staan al duizenden jaren als een baken op opvallende plaatsen. Niemand weet waarom ze zijn opgericht. Een zonnewijzer? Een monument? Iets religieus? Een wegwijzer?
We weten het niet en kunnen het aan niemand vragen. Vast staat dat je veel sterke mensen nodig hebt om de steen te verslepen en op te richten, het was blijkbaar belangrijk voor de gemeenschap van toen.
Het weer vandaag was grijs met nu en dan een drup regen. Aan het einde van de middag kwam de zon.
De route was bijna de hele dag op gewone landweggetjes, gelukkig meestal niet druk. Toch moet je voortdurend attent zijn op het verkeer - onprettig.
In de middag kwam ik aan in het eindpunt van de Whithorn Way: de kerk in Whithorn.
Ik kreeg in de nieuwe kerk een kop koffie aangeboden.
Ook een mooi gesprek gehad met het echtpaar dat de zaken daar regelde. Goed om te horen dat er ook in de Church of Scotland nagedacht wordt over haar toekomst en hoe de Geestdrift terug kan komen.
Daarna ging ik op pad naar de camping. Een erg drukke en gevaarlijke weg. Maar de eigenaar van de camping bleek niet aanwezig.
Een campinggast was daarna zo vriendelijk om mij veilig met zijn auto naar een andere plek te brengen: een grasveld achter een pub in het prachtige plaatsje Isle of Whithorn, ten zuiden van Whithorn zelf.
Dat is trouwens geen eiland meer, de naam komt uit het verleden.
De dag afgesloten met een fish and chips met een sticky toffee pudding na.
Morgen ga ik de boel hier verkennen.
Dan nog een verdrietig bericht:
ik moet een nieuwe tent kopen. Eén van de twee bogen is gebroken. Met tape en een haring als spalk heb ik een tijdelijke oplossing gevonden.
Langzamerhand wordt alles vervangen - slaapmat, broeken, sokken, regenjas en nu de tent.
Alles wordt nieuw!
Zelf voel ik me ook een beetje vernieuwd..
Tot morgen!
*
Klik hier voor de volgende dag.
Klik hier om terug te gaan naar de eerste dag van deze tocht.